Alternatieve route Euthanasie en hulp bij zelfdoding. Verstrekking. Aangepaste Euthanasiewet.

Bekijk het filmpje op https://www.youtube.com/watch?v=Dxt1EOQSa88.

Lees daarna eventueel de onderstaande tekst.

Een politieke minderheid verhindert al langer dan 50 jaar een waardig levenseinde in eigen regie. Ze houdt vast aan een wetgeving geworteld in 1886 en de KNMG doet dat feitelijk ook. Veel mensen lijden daardoor onnodig. Bij onveranderd beleid zal dat lijden toenemen t.g.v. de in 2040 al 1.500.000 patiënten of cliënten (zie onder), die mogelijk de gewenste eigen Levensregie wordt onthouden.

Wat wil ik concreet doen?

De Euthanasiewet uit het Wetboek van Strafrecht moet worden aangepast zodat de artsen uit hun dilemma’s bevrijd worden en dat alternatief kan bv. globaal gebaseerd zijn op het volgende:

Algemeen. De arts adviseert bij een verzoek om Hbl en velt geen oordeel over het Levenseindeverzoek.

 De arts

1. Uitsluitend op verzoek van de wilsbekwame cliënt of van de wettelijke vertegenwoordiger van de wilsonbekwame cliënt stelt een arts de diagnose bij somatisch (lichamelijk) en/of psychi(atri)sch lijden.
2. Uitsluitend indien de wilsbekwame cliënt respectievelijk de wettelijke vertegenwoordiger van een wilsonbekwame cliënt dat wenst, verleent de arts de gewenste medische hulp zoals eventuele palliatieve zorg. De arts respecteert een niet-behandelverklaring.
3. De arts is niet formeel betrokken bij de vraag naar of bij een beslissing over Levensbeëindiging. De arts past geen zorgvuldigheidseisen toe. De arts kan zich vrijwillig kwalificeren als Levenseindebegeleider (m/v). De arts kan alleen als Levenseindebegeleider betrokken zijn bij Levensbeëindiging.

De Levenseindebegeleider

4. Er komt een gekwalificeerde opleiding tot Levenseindebegeleider (zoals genoemd in mijn artikel ‘De wrede dood’ van 5-7-2019 en ook in het wetsvoorstel van Pia Dijkstra). Op basis van Eerder Verworven Competenties kunnen artsen, psychiaters, psychologen, verpleegkundigen, zielzorgers, maatschappelijk werkenden, etc. zich bijscholen. Een student(e) kan een totale studie volgen. De Levenseindebegeleider kan vrijwillig een aanvullende cursus volgen m.b.t. het bevoegd uitvoeren van mogelijk noodzakelijke medische handelingen bij de Levensbeëindiging, zoals het geven van een intraveneuze injectie.
5. Het dient wettelijk te worden verplicht om een Levenseindebegeleider in te schakelen bij een vraag om Levensbeëindiging.
6. De wilsbekwame cliënt verzoekt zèlf om Levensbeëindiging. De wettelijke vertegenwoordiger verzoekt dat voor de wilsonbekwame cliënt en geeft inzage in de filetrail ter zake, zoals: de euthanasieverklaring met de condities waaronder Hbl wordt gewenst; de niet-behandelverklaring; en indien van belang het betreffende medische dossier met de diagnose.
7. De Levenseindebegeleider is een coach, steunt in het moeilijke emotionele proces, adviseert en heeft geen enkele beslissingsbevoegdheid.
8. De Levenseindebegeleider heeft na het verzoek om Levensbeëindiging meteen twee gesprekken met een week tussenpoos met de wilsbekwame cliënt of met de wettelijke vertegenwoordiger van de wilsonbekwame cliënt. Dit vervangt met een (korte, maar voldoende) bedenktijd het zogenaamde ‘weloverwogen’ uit Art 2.1.a. (Euthanasiewet Hoofdstuk 2 Zorgvuldigheidseisen) en voorkomt onomkeerbaar direct impulsief handelen.
9. De Levenseindebegeleider gaat uit het oogpunt van de gewenste maatschappelijke zorgvuldigheid na: 1. of de wilsbekwame cliënt vrijwillig tot een levenseinde heeft besloten resp. of de filetrail van de wilsonbekwame cliënt in orde is; 2. of er mogelijk sprake is van ongeoorloofde sociale druk.
10. Is ad 9 naar het oordeel van de Levenseindebegeleider correct, dan haalt deze het laatste wil middel op bij de apotheek en de Levensbeëindiging kan plaatsvinden. Indien de Levenseindebegeleider bereid is de eventueel noodzakelijke medische handeling te verrichten, dan mag deze dat doen, mits bevoegd. Zo niet dan wordt daarvoor iemand uit een poule van beschikbare gekwalificeerde deskundigen gevraagd.
11. Is ad 9 naar het oordeel van de Levenseindebegeleider niet correct, dan is deze bevoegd het proces stil te leggen en de Levenseindebegeleider schakelt een (nog op te richten) externe instantie in om e.e.a. nader te onderzoeken. Is het eindoordeel over het levenseindeverzoek alsnog positief respectievelijk is de filetrail in orde, dan kan de Levensbeëindiging plaatsvinden. Zo niet, dan wordt Levensbeëindiging afgeraden op straffe van aangifte bij de politie. Indien wordt doorgegaan met de uitvoering van de Levensbeëindiging met bv. een eigen laatste wil middel, dan volgt aangifte bij de politie (in principe van moord).

In deze Alternatieve route Euthanasie let de Levenseindebegeleider extra op de vrijwilligheid en de weloverwogenheid om de kleinste kans op misbruik of manipulatie of een impulsieve beslissing te voorkomen.

Lees ook de “Arts en Euthanasie” en “De wrede dood” (de verkorte versie of de uitgebreide)

De reden voor het voorstellen van de Alternatieve route Euthanasie is:

Het zelfbeschikkingsrecht van de individuele burgers t.a.v. de regie over de eigen dood is in Art 293 lid 1 Sr van hen afgenomen en die regie is overgedragen aan de arts in Art 293 lid 2 Sr. Er zal nauwelijks iets kunnen veranderen m.b.t. hulp bij Levensbeëindiging als die wetgeving blijft bestaan. Want helaas is het zo dat de beoordeling van de “Ondraaglijkheid/Uitzichtloosheid/Duurzaamheid van het lijden” is overgedragen aan een op deze punten incompetente arts (zie de Arts en Euthanasie).

De staat moet de zelfbeschikking van de burger t.a.v. Levensbeëindiging respecteren. Op dit ogenblik is 74% van de burgers voor het verstrekken van het Laatste Wil Middel, waarvan 2/3 om zorgvuldigheid vraagt en 1/3 vindt dat dat volledig vrij moet kunnen en slechts 14% is tegen de verstrekking.

De opvatting van de “heiligheid van Het Leven”, in stand te houden ten koste van soms intens lijden, en alles wat daar in dat opzicht aan vastzit (zoals de door de staat uitgeoefende beschermwaardigheid van het leven) moet m.b.t. gewenste Levensbeëindiging worden losgelaten en voor 100% worden vervangen door de “kwaliteit van het individuele leven” (al een groeiende tendens in onze moderne maatschappij). De staat moet het Zelfbeschikkingsrecht van de burger t.a.v. Levensbeëindiging respecteren.

Er komt een tsunami van patiënten op ons af, die over de eigen Levensregie willen beschikken. Alzheimer: nu 280.000, in 2040 al 500.000 (Alzheimer site). Parkinson: het aantal patiënten zal stijgen van ca 55.000 nu naar ca 91.000 in 2040 (Parkinson site). Beroerte: er zullen in 2040 670.000 mensen zijn die een beroerte hebben gehad (Hersenstichting site). Samen met andere patiënten met bv. levensbedreigende ziekten benadert dat 1.500.000 mensen (9% van de bevolking) die de eigen Levensregie willen behouden.

In elke familie zijn dat bv. de lezer(es) van deze pagina en mits die er (nog) zijn: de oma’s, opa’s, moeder, vader, broertjes, zusjes, tantes, ooms, nichtjes en neefjes, en ook de vriendinnen en vrienden. Ieder van ons wordt hoe dan ook met dit probleem geconfronteerd. Het lijden zal toenemen en bij onveranderd beleid zal de Euthanasiewet een waardig en menselijk levenseinde voor velen moeilijk tot onmogelijk blijven maken. De patiënten of cliënten, hun familie en/of mantelzorgers zullen hoe dan ook met dit probleem met deze problematiek worden geconfronteerd. We moeten nu iets doen.

Word lid. Slechts €12,50 per jaar.

Wim van Dijk,  02-11-2021, Den Bosch.

Verstrekking: Waarom heb ik het Laatste Wil Middel verstrekt?

Door het toenemend wegvallen van het geloof in een daarnamaals leef je maar eenmaal in het hiernumaals en dus is een lang leven steeds belangrijker geworden. De bijpassende medische zorg richt zich op de instandhouding van het leven en niet afdoend op de levenskwaliteit. In de extra tijd die je krijgt, overheerst vaak het lijden met de angst voor het komende. Je leeft dan niet langer, maar je sterft langer. Soms is Hulp bij Zelfdoding het beste, maar dat is verboden behalve voor de arts (onder voorwaarden). Waarom?

In de Oudheid was het ondenkbaar de macht over leven en dood aan een arts te laten. De eed van Hippocrates verplichtte medici geen moord in opdracht van een derde te plegen en zij vonden het een eer te helpen. De beslissing was aan de persoon die wilde sterven. Er was geen betutteling.

De euthanasiewet verbiedt Hulp bij Zelfdoding. Raar: de daad is niet strafbaar en hulp daarbij wel. Maar die hulp geldt de strafwet niet: er is geen schade aan de ander; en de hulp is rechtmatig bij diens vrijwillige instemming. Bovendien kan alleen de cliënt de zorgvuldigheidseisen ‘Ondraaglijk’ en ‘Uitzichtloos lijden’ en ‘Geen redelijke andere oplossing is mogelijk’ bepalen en de arts niet.

Ik heb 6 artsen geïnterviewd en een masterstudent Geneeskunde. Ik ben gestopt gezien de grotendeels unanieme meningen. De belangrijkste punten zijn: 1. In de opleiding is er geen morele discussie over de Euthanasiewet als zodanig geweest. 2. Er zijn geen objectieve criteria t.a.v. de zorgvuldigheidseisen Ondraaglijk en Uitzichtloos lijden of Redelijke oplossing aangereikt. Deze zijn niet vast te stellen door de artsenopleiding, KNMG of de wetgever (dat zou dan allang zijn gebeurd). 3. Alleen de cliënt kan het lijden en ‘redelijkheid’ aangeven. 4. Het is beter de Euthanasiewet te vervangen. Uit 2 en 3 volgt:

De wetgever negeert het zelfbeschikkingsrecht en draagt aan de arts op om Zorgvuldigheidseisen toe te passen, waarvoor geen arts adequaat kan worden opgeleid. De SCEN-arts met een kopstudie van drie dagen en ‘een aantal uren’ zelfstudie ook niet. Conclusie: de Euthanasiewet is immoreel. De KNMG handelt immoreel door deze immorele wet te gebruiken. De individuele arts die weet geen ondraaglijk of uitzichtloos lijden vast te kunnen stellen en dat toch doet, gedraagt zich immoreel.

Twee derde van de burgers vindt al sinds 10 jaar in 11 enquêtes dat je zelf mag beslissen over je levenseinde. Op 16-09-2021 was dat 66% en slechts 14% was er tegen; 74% van de burgers wenst, eventueel onder voorwaarden dat het Laatste Wil Middel kan worden verstrekt. Het Openbaar Ministerie; de KNMG; en vooral de ChristenUnie, SGP en de SP (17 zetels, 11,3%) gijzelen ons echter. Overigens: de bijbel bevat geen moreel oordeel over zelfdoding (Kuitert, gerespecteerd theoloog in Suïcide. Wat is er tegen?’.)

Ik zie slechts een optie: burgerlijke ongehoorzaamheid, zoals bij ‘baas in eigen buik’, snel leidend tot abortuswetgeving. T.a.v. de schuldvraag over mijn verstrekking vind ik dat de rechtbank geen uitspraak kan doen op basis van de immorele Euthanasiewet. Ik wil als ik hulp krijg dit standpunt tot bij de Hoge Raad verdedigen en daar is veel geld mee gemoeid. Ik wil een substantieel bedrag zèlf betalen maar ik start ook een crowdfunding om de advocaatkosten te kunnen betalen. Wil je me steunen, doneer dan via Crowdfunding https://steunactie.nl/actie/levenseinde-1/-4943. Bij voorbaat bedankt.

l.s.                                                                       2 november 2021, Den Bosch.

Aan mensen die de regie over het eigen levenseinde willen behouden, heb ik op een zorgvuldige wijze het middel Natriumazide verstrekt om het leven te beëindigen . Er is bij mij een huisdoorzoeking geweest op 5 augustus en op 19 oktober heb ik me moeten melden bij de politie die mij heeft aangehouden. Na verhoor ben ik vrijgelaten. In de Volkskrant van zaterdag 23 oktober 2021 is over mij een uitgebreid artikel verschenen. Ik heb mijn verstrekking kunnen toelichten in Op1, Hart van Nederland en in Kraak bij de Omroep Brabant. Om misverstanden te voorkomen hieronder een

Verdere toelichting verstrekking door Wim van Dijk.

Ik sta voor zelfbeschikking en eigen Regie over het Levenseinde.

Voor alle duidelijkheid: ik ben bereid geweest Natriumazide te verstrekken, maar ik ben niet bereid geweest zèlf bij het levenseinde te helpen. Dat is een aangelegenheid voor mensen die met de cliënt een basale intermenselijke relatie hebben (zoals bv. het Duitse Hooggerechtshof in Karlsruhe heeft uitgesproken). Te denken valt aan de partner of familieleden.

Ik ben NIET voor een volledig vrije verstrekking van Natriumazide. Ik wens een zorgvuldig waardig Levenseinde door een gekwalificeerde Levenseindebegeleider (liefst de huisarts), waarbij de subjectieve en telkens problemen veroorzakende ONzorgvuldigheidseisen Ondraaglijk en Uitzichtloos lijden en het bepalen van de Redelijkheid van een andere oplossing worden losgelaten. Deze drie kan de betrokkene alleen ZELF beoordelen. Er zijn twee objectieve zorgvuldigheidseisen in de Euthanasiewet: Vrijwillig  en Weloverwogen. Meer is onnodig en ze zijn met een tijdig opgestelde Euthanasieverklaring helder vast te stellen. Pas na een dergelijk euthanasieverzoek verkrijgt de cliënt een laatste wil middel of degene die het Levenseinde begeleidt, zorgt daar voor. Door die aanpak kan een middel nergens rondslingeren en het voorkomt bv. impulsief handelen. Verander de Euthanasiewet door alleen de twee objectieve eisen te handhaven en behalve de arts ook een gekwalificeerde Levenseindebegeleider op te nemen. Er kan dadelijk worden begonnen indien een gedoogbeleid wordt ingevoerd, passend binnen een levende wet en moraal, meebewegend met de tijdgeest. Dus geen ellende voor de geneesheer/-vrouw (met de mindset te willen helen en niet te laten sterven) en geen willekeur bij het al dan niet toestaan van euthanasie. De SCEN-artsen (met drie dagen opleiding) en de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie kunnen hun werkzaamheden beëindigen. Last but not least: justitie kan de heksenjacht staken, het ondergrondse verstrekking netwerk houdt op te bestaan en de politie kan de vrijkomende opsporingscapaciteit inzetten in de strijd tegen de echte criminaliteit..

Ik heb respect voor artsen, maar ze kunnen niet alles. Ik hoop dat zij zich een moreel oordeel hebben gevormd over de Euthanasiewet op zichzelf en dat zij zichzelf hebben afgevraagd of zij wel aan alle zorgvuldigheidseisen kunnen voldoen. Daar gaat het tenslotte om. Het moet justitie, politie en medici toch aan het denken zetten dat kennelijk een uitgebreid ondergronds netwerk is ontstaan vanuit de door angst en lijden ontstane behoefte aan Natriumazide (ik ben overigens een solist geweest).

Ik zou willen dat de artsen mijn argument bezien over hun incompetentie t.a.v. het niet vast kunnen stellen van Ondraaglijk en Uitzichtloos lijden en het bepalen van de Redelijkheid van een andere oplossing. Het zou goed zijn als de beroepsgroep dat erkent. Elke arts die met de huidige eisen doorgaat handelt immoreel en brengt bij afwijzing schade toe.

De lijdensweg van mijn vrouw met het besef dat tienduizenden voor haar ongewenst hetzelfde of meer hebben moeten ondergaan en mijn eigen ervaringen zijn de aanleiding geweest op een zorgvuldige wijze X te verstrekken. Mij gaat het ook om de vele mensen met een afgewezen euthanasiewens op grond van m.n.: “Geen Ondraaglijk en/of Uitzichtloos lijden”. Deze mensen leven niet langer, maar ze sterven langer. En het gaat om veel mensen die denken dat als het er op aan komt de arts en/of SCEN-arts met een subjectief oordeel een euthanasieverzoek niet zal inwilligen. T.g.v. hun ervaringen zijn ze bang voor wat er op hun pad kan komen en ze lijden daar onder. Natriumazide is a.h.w. een potje rust en geeft opluchting. Ze willen het hebben zonder de intentie het dadelijk te gaan gebruiken. Maar als… dan heb ik aangeraden eerst bij de arts euthanasie te vragen en als dat niet lukt zelf te beslissen over het Levenseinde.

De overgrote meerderheid van de burgers wil de regie over het eigen waardig Levenseinde. We leven in een democratisch beschaafd land, dus politici en medici: pik dat op. Gezien de stagnatie in het Euthanasiedossier heb ik Natriumazide verstrekt en ben ik burgerlijke ongehoorzaam geweest. Burgerlijke ongehoorzaamheid als de expressie van de wil van de bevolking is een rechtmatig middel om een rechtvaardig doel te bereiken, het zet op de kaart wat breed leeft, gaat het politiek negeren van de mening van de bevolking tegen en brengt veranderingen tot stand. Denk bijvoorbeeld aan ‘baas in eigen buik’ (abortus). Uiteraard gaat mijn voorkeur uit naar een gewijzigde Euthanasiewet en het door de arts gebruikte Levenseindemiddel.

Mijn nog verder uit te werken voorstel voor de verandering van de Euthanasiewet is dus:

Op 16/11 heb ik een artikel ingestuurd naar Medisch Contact (vakblad artsen) en De Psycholoog (vakblad psychologen). Ik beschrijf een aangepaste Euthanasiewet als moreel verantwoorde oplossing voor de Euthanasieproblematiek. Er komt een gekwalificeerde Levenseindebegeleider (liefst een arts). De Zorgvuldigheidseisen Ondraaglijk en Uitzichtloos lijden en Redelijkheid andere oplossing die geen arts kan vaststellen, vervallen. Er blijven als objectieve Zorgvuldigheidseisen:

1. Vrijwillig en Weloverwogen. Blijkend uit een tijdig wilsbekwaam afgelegde Euthanasieverklaring (nu vlg de overheid geldig bij wilsonbekwaamheid).
2. Geïnformeerd zijn over de eigen actuele situatie. Belangrijk is dat de betrokkene voldoende informatie krijgt en begrijpt om zelfstandig te beslissen over al dan niet Levensbeëindiging. Bijvoorbeeld: over de toekomstige ontwikkelingen van de eigen medische situatie, indien van toepassing.
3. Zorgvuldige Levensbeëindiging. Met een richtlijn nader in te vullen.
4. Raadplegen onafhankelijke Levenseindebegeleider. De betrokkene heeft in korte tijd twee gesprekken met de Levenseindebegeleider over de zorgvuldigheidseisen 1 en 2. Bij twijfels over 1 volgt een gesprek van de betrokkene(n) met een onafhankelijke Levenseindebegeleider. Blijft de twijfel dan wordt geen medewerking verleent. Verder nader in te vullen.

Opm.: Ik herhaal: pas bij uitvoering van de Hbl wordt een Levenseindemiddel verstrekt. Daarmee kan het middel nergens rondslingeren en het voorkomt impulsief of crimineel handelen. Met de aangepaste Euthanasiewet is er geen willekeur bij Hbl. De arts hoeft niet bang te zijn. De SCEN-artsen en de RTE’s beëindigen hun werk. Justitie staakt de vervolging, het verstrekking netwerk verdwijnt (gelukkig) en de politie zet de vrijkomende opsporingscapaciteit beter in.

Raadplegen onafhankelijke Levenseindebegeleider.

Heeft de Levenseindebegeleider na het tweede gesprek twijfels of t.a.v. het levenseindeverzoek is voldaan aan de zorgvuldigheidseisen, dan heeft een onafhankelijke Levenseindebegeleider een gesprek met degene die het Levenseinde wenst. Wordt de twijfel opgeheven dan volgt de zorgvuldige uitvoering, zo niet dan wordt geen medewerking verleent en dat wordt gerapporteerd aan de Instelling Levensbeëindiging.

Oprichting Instituut Levenseinde.

1. Archiveert Euthanasie- en Niet behandelverklaringen.
2. Verzorgt de opleiding Levenseindebegeleider (betrekt daarbij Eerder Verworven Competenties).
3. Ontwikkelt het protocol m.b.t. de Levenseindebegeleiding met in achtneming van (aangepast) art. 293 Ws en de zorgvuldigheidseisen in …
4. Certificeert de Levenseindebegeleider.
5. Stelt een ethische code op voor de
6. Verzorgt het contact tussen de betrokkene die een levenseinde wenst en de Levenseindebegeleider.
7. Verzorgt de controle op de rapportage over een Levensbeëindiging en archiveert die.
8. Verzorgt een groep mensen die gecertificeerd zijn het levenseindemiddel toe te mogen dienen en bereid zijn dat te willen doen.
9. Etcetera?

Blijf gezond en wees (naar omstandigheden) gelukkig. Wim van Dijk.